Por
Pepe de Rocaforte
Proseguindo
unha semana máis co tema turístico ofrezo hoxe unha mini-mostra
fotográfica. Non pertenzo ó grupo dos que opinan que unha imaxe
vale por mil palabras (cada cousa cumpre a súa función), pero de
vez en cando non vén mal valerse un pouco máis do aspecto gráfico,
máis descansado, tanto para o autor como para o posible visitante
desta páxina.
Coa
foto número 1 entro no miolo da cuestión: ¡Moito ollo, turistas,
este lugar por onde andades non é voso! ¡Coidadiño! De estragar
debidamente o entorno ocupámonos nós, os indíxenas, e chega ben.
Vexamos
se non a foto número 2, onde nos encontramos cun camiño de acceso ó
mar, recente e debidamente asfaltado para que as rodas dos vosos, e
os nosos, vehículos vaian coma unha seda e non distraian a nosa
atención dunha boa vista da
ría
máis fermosa do mundo. Ademais, para lle dar un pouco de emoción ó
asunto, preocupámonos de sementar aquí e alá, polo medio da
calzada, uns postes de tendido eléctrico e/ou telefónico cos cales
poñer a proba os vosos reflexos automobilísticos. Compre estar
atento, así é como mellor permanecerán as imaxes na memoria.
Na
foto número 3 observaredes unha das moitas mostras de agrupacións
pétreas espalladas a flor de auga por toda a extensión da ría de
Arousa, algunhas, como a da imaxe, xa uns illotes de certa
consideración. ¿Non si que fan bonito?
Pois
para que gocedes máis con estas illadas pedras mariñas admirade, na
foto número 4, a nosa feliz ocorrencia de unir varios illotes entre
si por medio de fermosas pontes que conforman un paseo marítimo
atractivo onde os haxa. E se o paseo vos parece moi longo podédelo
percorrer en patinete eléctrico, por exemplo, que lle dará un aire
máis hierático e veloz á vosa figura circulante.
Na
foto número 5 achegamos un pouco máis a visión dese marítimo
paseo para que poidades admirar mellor as airosas pontes inter
illotes. Mágoa de non dispormos de fondos suficientes para lle ter
encargado a súa construción ó señor Santiago Calatrava.
Para
cerrar a reportaxe gráfica aí temos a foto número 6. ¿A que
adiviñades o que o escultor Gonzalo Sarasquete representou na súa
atractiva escultura? A min, que estiven en Xenebra hai pouco, desde
lonxe, e nun primeiro golpe de vista, lembroume as catro figuras
centrais do Muro dos Reformadores. A outro acompañante, recén
chegado da Capadocia, fixéronlle pensar no “Val do Amor” de
Göreme. E non digo que máis cousas pensaron outros compañeiros de
camiñada para non evidenciar a nosa burremia mal intencionada.
Porque
si, ¡son percebes! E se as vosas posibilidades económicas volo
permiten, por aquí sempre poderedes atopar un bo sitio onde
degustalos. Tan grandes coma os da escultura poida que non, pero
dependendo do gasto aínda podedes apañar algúns de bastante boas
proporcións (segundo me contan).
Somos do milloriño !!!
ResponderEliminar