A CAPELA SIXTINA DO SÉCULO XX

Por Pepe de Rocaforte

      Houbo un tempo en que para atraer a atención do visitante cara a unha determinada cidade, paisaxe ou monumento se botaba man dun tipo de loanza comparativa que, ben mirado, só redundaba en demérito do que se pretendía enxalzar. Case todos podemos lembrar denominacións como a de “A Suíza galega”, ou “O Versalles galego”, por exemplo, para gabar algunhas das nosas belezas paisaxísticas ou arquitectónicas.

     Se se quería loar, poño por caso, a fermosura  da cidade e os canais de Aveiro axiña che saían co da “Venecia portuguesa”. Pero non se nos ocorría pensar que alguén citase Venecia como “O Aveiro italiano”. Ou se os húngaros falaban do “París do Este de Europa”, debían ter por seguro que ninguén recomendaría París como “O Budapest de Francia”.

     Ultimamente dábame a impresión de que este tipo de louvanzas se encontraba xa fóra de uso, pero hai uns días, nunha visita a Alarcón, observei que aínda continúan en vigor.

     Alarcón é unha fermosa vila da provincia de Cuenca, á beira do encoro que leva o seu nome, no río Júcar. Na Idade Media foi un centro importante que chegou a contar con máis de catro mil habitantes. Hoxe só ten uns cento cincuenta, boa mostra do declive que veu sufrindo ó longo dos últimos séculos.

     O atractivo en que se basea hoxe a posibilidade dunha certa recuperación parece estar no turismo. A vila conserva as murallas medievais e conta cun fermoso Parador construído no antigo castelo, así como varias igrexas monumentais e unha interesante casa do Concello na Praza do Infante Don Juan Manuel, quen posiblemente escribiu aquí o seu famoso libro “El Conde Lucanor”.

     Na mesma praza está a igrexa de San Xoán Bautista, onde a fins do século pasado o pintor Jesús Mateo, co patrocinio da Unesco, cubriu todo o interior do templo cunha colección de pinturas murais, das que acompaño un par de fotos, que converterán o edificio (eso esperan) no principal foco de atracción turística do lugar.

     Como reclamo xa circula o título de “A Capela Sixtina do século XX”, tal vez moi atractivo e con “gancho”. A min particularmente paréceme un tanto fóra de lugar. E non me refiro á valía das pinturas, porque carezo dunha mínima autoridade para opinar sobre elas. Ofrezo a cambio un texto de José Saramago que figura á entrada do templo: “Non sei se a igrexa de San Xoán Bautista de Alarcón acabará sendo mirada e considerada como a Capela Sixtina do noso tempo, pero sei, tanto por ciencia que creo certa, como por intuición adiviñatoria , que o pintor Jesús Mateo naceu da mesma árbore xenealóxica que deu os seus mellores froitos no Bosco e en Brueghel o Vello. Coma eles, Jesús Mateo explica o home. Polo visible e o invisible.”

     E o visible, para quen queira velo, aí está, en Alarcón, provincia de Cuenca.