Por Pura Tejelo
Estar apoiado nun
deses currunchos feitos para os tristes
.
Eses recantos que
se buscan para estar
en silencio.
A longa espera nun
trópico foi a que trocou unha aura húmida
por este rincón que o sostén.
Os rapaces
rebolen perto del,
non sabe os seus nomes.
Eu tamén teño
amigos,
Brian, Stiver,
Jordan, Benjamin…
A min me adecuaron o nome de Sergio.
Como é o teu país?
Mirade, Cali é
verde pero se entornas os ollos é azul,
semellante á esmeralda.
É a túa noiva?
E bolen coa brisa
nos dentes,
a burla é fría como
a esmeralda,
a mesma que o colocou lonxe de Benjamín,
o irmán pequeno de
Xosé
o que foi abandonado
nun oco profundo no deserto
e vendido como escravo.
Parabén polos teus versos. Toda unha alegría descubrir esa interesante faceta que tamén enche o teu tempo.
ResponderEliminarTómome a confianza de incluír o de Sequeiros no meu blogue.
Unha aperta
Grazas Roque ,os poemas están ao teu dipór e do teu lonxevo e exitoso blog "Na busca da cagalla do lagarto".
Eliminar