ATRACTIVOS TURÍSTICOS

Por Pepe de Rocaforte 

Cóntame unha familiar que de viaxe por Aragón veu na estrada un indicador sinalando a dirección de Borja. Veulle á memoria o caso do “Ecce Homo” e como dispoñía de tempo desviouse para lle botar unha ollada a vila posiblemente orixinaria da familia do papa Borgia. Nunha cafetería da localidade informárona de como chegar ó Santuario da Misericordia, onde se atopa o famoso Ecce Homo, e contáronlle que desde a “restauración” da pintura aumentara considerablemente o número de visitantes ó lugar, o cal lle dera nova vida á localidade. Chegada ó santuario atopouse con que a visita custaba dous euros. 

Hai algún tempo trataba eu de localizar a un amigo con quen o ano pasado fixera unha viaxe por Irlanda e chameino por teléfono para preguntarlle por onde andaba. Díxome que estaba facendo sendeirismo pola Costa da Morte, un pouco máis abaixo de Malpica, e mandoume un whatsApp cun selfie (cada vez estamos máis invadidos polo vocabulario inglés. ¿Como lle chamariamos aquí a ese xa case imprescindible selfie? Autorretrato non; ten outro uso moi concreto e axeitado. ¿Que tal un véxomeguapo?) Mandoume un véxomeguapo, direi logo, cun texto no que me lembraba o importe que nos levaron pola visita á Calzada do Xigante, ou os Acantilados de Moher, en Irlanda. 

Hai cousa dun par de meses lin un artigo de Xosé Manuel Pereiro no cal comentaba o caso da librería “Lello & Irmão” do Porto. Desde que lle foi concedido o título de “librería máis fermosa do mundo”, ou non sei se desde cando alguén a identificou como a que sae nunha película de Harry Potter, seica se forman longas colas, ou bichas, para entrar a admirala, ata o punto de teren trastornado totalmente a boa marcha do establecemento. Á vista do panorama os propietarios decidiron cobrar pola entrada, nada menos que tres euros de vellón por cabeza. Segundo Xosé Manuel Pereiro agora fórmanse dúas colas á porta: a dos que van sacar a entrada e a dos que boleto en man esperan turno para entrar a admirala. 

Pasemos agora a Galicia. Na Mariña luguesa atópase a Praia das Catedrais. Debido á cantidade de turistas que se achegan no verao a gozar da súa beleza, as autoridades estableceron a necesidade de solicitar anticipadamente día e hora de visita e puxeron en marcha un servicio de vixilancia e control co obxecto de preservar a conservación do lugar. Todo eso custa diñeiro, pero o acceso á praia é gratuíto. 

A non moitos quilómetros de alí, en Loiba, Ortigueira, está o xa famoso “banco máis bonito do mundo”. Para chegar a sentarse nel e deleitarse coas súas vistas (non sei durante canto tempo), á vista da avalancha de visitantes e para evitar o caos producido pola chegada masiva de vehículos, o concello de Ortigueira estableceu un servicio lanzadeira para transportar ós turistas desde o lugar onde obrigatoriamente deben deixar os seus autos ata o mesmo pé do banco. O servicio é gratuíto. 

En Cabana de Bergantiños encóntrase o imponente dolmen de Dombate. A Deputación da Coruña, para evitar o seu deterioro, púxolle unha cuberta protectora e construíu un Centro de Recepción de Visitantes, no cal levantou unha réplica do dolmen e unha sala de proxeccións. Ademais organizou visitas guiadas explicativas cada media hora. Visita e explicacións totalmente gratuítas. 

Á vista de todo esto a pregunta que me vén á cabeza é: ¿Somos un país tan rico? ¿Ou, en realidade, somos estúpidos?