Por Pepe de Rocaforte
Non me sentía moi decidido a visitar Lübeck, cidade a cousa de
cincuenta quilómetros de Hamburgo, no estuario do río Trave, por
causa dunha información segundo a cal durante a segunda guerra
mundial o oitenta por cento da poboación ficara destruído polos
bombardeos aéreos dos Aliados. Tal vez a miña informante se
confundiu, ou máis ben entendinlle eu mal, porque posteriormente
aseguráronme que os ataques da aviación británica só destruíran
o vinte por cento do centro histórico.
O Domingo de Ramos de 1942, Lübeck sufriu un único ataque aéreo,
que non se repetiría “gracias” a tratarse dun centro loxístico
da Cruz Vermella. A maioría das súas edificacións antigas,
declaradas pola Unesco “Patrimonio da Humanidade”, permanecen
practicamente intactas desde a Idade Media e non son produto da
falsidade dunha reconstrución ocultadora da historia última, como
opinaría Man de Camelle.
Con tal certeza xa fun de mellor gana coñecer a que na época
medieval foi capital da Liga Hanseática, formada en 1356, cando se
reuniu aquí a primeira Dieta (Hansetag). A Hansa medraría e
acadaría tanta forza que chegou a declararlle a guerra a Suecia (e
vencela). Nos seus mellores tempos formaban parte dela unhas noventa
cidades libres do norte de Europa.
Por certo, o santo patrón dos comerciantes da Hansa era Santiago
Apóstolo, polo cal non é estraño que na Baixa Idade Media os
peregrinos procedentes dos países escandinavos chegasen ó porto de
Lübeck para desde aquí iniciar a “Ruta Baixa” do Camiño de
Santiago.
Á parte do orgullo de ser o lugar onde se creou a Hansa, hoxe os
seus habitantes gábanse de contar con tres Premios Nobel. Aquí
naceron Thomas Mann e Willy Brandt, e se ben o terceiro, Günter
Grass, non naceu en Lübeck, aquí viviu os últimos vinte anos da
súa vida.
Non visitei a “Willy Brandt Haus”, nin a “Günter Grass Haus”,
pero si fun coñecer a “Buddenbrookhaus”, a casa da familia Mann,
un fermoso edificio branco na parte alta da cidade antiga, onde se
desenvolve a historia de “Os Buddenbrook”, a familia de ficción
protagonista da novela do mesmo título, unha das grandes obras do
primeiro Premio Nobel local.
Este edificio, destruído no bombardeo de 1942, foi reconstruído e
comprado polo concello de Lubeck en 1993 para instalar o museo
dedicado ós irmáns Thomas e Heinrich Mann. Á súa entrada
recíbenos a escultura de Thomas, pintada de cor rosa como
recordatorio da súa non declarada homosexualidade, que nos convida a
coñecer a historia familiar, ilustrada por medio de fotos, libros,
mobles, películas, etc., desde que en 1841 a comprou o avó do
Premio Nobel, ata a morte dos seus derradeiros descendentes.
Entre moitas outras cousas que ver en Lübeck no espacio dunha tarde
de verao, a quen sinta curiosidade recomendaríalle achegarse á
Porta de Holstein, do século XV, cunha inclinación similar á da
Torre de Pisa, visitar a Praza do Mercado, o vello Axuntamento, a
igrexa gótica de Santa María e os antigos almacéns do sal na
ribeira do Trave. E, ¿como non?, subir á torre da igrexa de San
Pedro. Custa catro euros, pero ten un ascensor que nos leva case ata
o alto, desde onde a vista de paxaro se domina toda a contorna do
núcleo antigo da cidade.
Ningún comentario:
Publicar un comentario