No
retablo barroco dedicado a san Bieito no mosteiro de Celanova, hai unha métopa
facendo referencia a unha das maiores tentacións que o santo tivo ó largo da
súa vida. Trátase dun sentimento luxurioso que lle custou moitos quebracabezas
ó patrón de Europa.
Todo
comezou cando el, aínda novo, andaba por Roma e viu pasar unha fermosísima moza
detrás da que se lle foron os ollos. E tal sentimento de culpa tivo o home, que
nada máis chegar á súa cela aplicouse un duro castigo para que aquela tentación
saíse da súa mente, máis como a imaxe da fermosa rapaza permanecía, baixou a
onde había unha mesta silveira, espiuse e tirouse entre os arbustos aqueles ata
deixalos sen espiñas. E tal remedio se aplicaba ó largo da súa vida cada vez
que a figura daquela beleza romana lle viña á cabeza.
Tal é así que en certa
ocasión, no mosteiro de Samos, un monxe ensinounos a silva de san Bieito, que
crecía nun dos claustros do convento e non tiña nin unha soa espiña.
Ningún comentario:
Publicar un comentario