luns, 3 de agosto de 2015

Agosto, sol no rostro

                                   
Este agosto das mil festas, cando remata a sega e se fai a malla, é o mes dos agradecementos. Foi o mes de Ceres, a deusa dos cereais, e foi no mundo celta o mes da Lugnosad, en honor de Lug e de súa nai Tailtiu, a deusa da natureza.
E nesa festa da colleita que celebraban os pobos celtas, o cabeza de familia, coa cabeza descuberta, cortaba un feixe de cereal para ofrecerllo ó sol entoando un cántico de gratitude.
En Escocia escollíase para esta celebración un outeiro, e tras a sega gardábase a última gavela cortada como símbolo de boa sorte, para agasallar con ela ós animais de tiro o primeiro día en que se volvese saír ó campo a labrar as terras.
O cristianismo solapou todos estes rituais coa celebración da Ascensión da Virxe María rodeada de anxiños como os campos fértiles se rodean de paxariños.
Pero agosto tamén é o mes que anuncia o cambio de ciclo, con aquel Primeiro de agosto primeiro de inverno que dicían os vellos, que tamén agoiraban que se Agosto mollado, neve pró ano ou Abril chuvioso, maio ventoso e agosto caloroso, fan ó ano venturoso.

Como vedes, prognósticos hai para todos os gustos, pero, pensando no santoral, atendede a aquel que advirte as couves polo san Lourenzo, nin nacidas nin no lenzo, así como aquel outro Os nabos polo san Bartolomeu, a cada paso o seu.

Ningún comentario:

Publicar un comentario