A alma en forma de pomba

           Neste mes de febreiro as pombas son unha constante tanto no santoral como nas iconografías que imos ver, e así, un lugar como o concello de Arteixo, onde a simboloxía avícola se manifesta tanto sobre os pináculos dos hórreos como nas lendas, nas esculturas das igrexas ou nos contos máis populares, pareceunos prudente viaxar ata esta parte de Galicia e acercarnos ó concello limítrofe da Laracha, onde a nosa amiga Ana Gago recolleu para este caderno o acontecido a un paisano, un mozo que quedou viúvo moi axiña, aló polos anos corenta ou cincuenta, e ó cabo dun tempo prudencial, decidiu volver ós bailes con amigos.

Unha noite, cando regresaba á casa, polo camiño aparecéuselle unha pomba branca que só el vía. E aquela pomba acompañábao sempre no traxecto do retorno.

 Un día a pomba pousóuselle na cabeza, e o home quixo espantala, pero daquela a ave faloulle e díxolle que non o fixese, que ela era a súa muller, que non lle importaba que el fose ós bailes porque aínda era novo, e que lle quedara unha misa sen pagar e que non descansaría ata que fose a pagala.

Como todos sabedes, unha da forma en que a alma se aparece ós vivos e coa forma de pomba cando a finada acadou a gloria.
Como complemento a este conto, pódese ver o artigo Aves de luz e esperanza