Hoxe, o día da foto, non había feira, pero
hai que ver o burbullar de xente, as voces, os reclamos e os regateos cando a
hai.
Está ben que se recuperen todas estas construcións que coñecemos como alpendres pero son verdadeiras tendas abertas á afluencia do público, que usan a tella onde hoxe se usa a lona, cos seus mostradores de pedra
que algún día se ateigaban de produtos, roupas, e ata pequenos animais nos días
de feira. O traballo de cada día exposto para a venda. Estanse recuperando e estáselle dando vida de novo. Postos a cuberto, que
animaban e animan a vendedores e compradores, interesantes construcións por entre as que os paisanos circulan comparando,
curioseando, probando, discutindo e intercambiando, pero sobre todo eran (e
son) unha forma de organizar os mercados rurais, asegurando que a afluencia de
público non se vise influída polo mal tempo, por exemplo, ou asegurando que non
eran necesarios os chifres desmontables para expoñer os produtos.
Moitos destes
pendellos tiñan o seu almacén con pecho, para gardar os produtos dun día para
outro. Este era o grande centro comercial dunha bisbarra, todo un pobo convertido en centro comercial, que construían os
canteiros populares, que se anunciaban polo boca a boca, que atraían ás xentes
das aldeas e pobos do entorno e aínda de máis lonxe.
Ningún comentario:
Publicar un comentario