TRES COUSAS DIGNAS DE COÑECER

Por Pepe de Rocaforte

    

Creo ter comentado aquí nalgunha ocasión a miña postura a respecto desa manía de facer clasificacións de cousas que non se poden medir, ou pesar, ou estimar a súa calidade por medios obxectivos.

Pero basta que o teña dito para me viren meter nun apuro coa petición de que lle faga a un visitante estranxeiro unha relación de cales son ó meu xuicio as tres cousas máis dignas de ser visitadas en España.

E o apuro non é só por ter que me contradicir a min mesmo, senón porque me sentín cheo de dúbidas a hora de escoller ou desbotar varias posibles recomendacións. Ó final, e non sen un pouco de boa mala intención, elixín tres, como me pedían, e despois de facelo púxen-me a pensar no curioso da miña elección.

Debo confesar que entre as miñas moitas carencias, unha das máis evidentes é a do sentimento relixioso. É dicir: a falta del. Pois ben, dúas desas tres propostas teñen moito que ver coa relixión, a católica neste caso, e vounas expoñer á consideración de vostedes. Se non están de acordo non as teñan en conta. Parécenme totalmente lóxicas as discrepancias.

Despois deste preámbulo, poño mans á obra. Unha das miñas tres propostas é a de asistir á representacióndo Misterio de Elche. Velaí a miña maldade: esta representación faise todos os anos os días 14 e 15 de agosto, e ben saben vostedes a calor que é preciso soportar nese mes na zona levantina da Península. Pero, señores, asegúrolles que se trata dun espectáculo incrible, inesquecible. E non se fíen do vídeo que deixo anotado por non ter visto outro mellor. Pero aínda que o haxa, non pode chegar nin a pálido reflexo do que é o Misteri visto alí mesmo, na igrexa de Santa María de Elche. Eu asistín unha vez á súa representación e cando o recordo non podo conter a emoción e as bágoas que me mollan os ollos coa lembranza daquela experiencia.

Tamén coa súa orixe relixiosa, hoxe un tanto difuminada, recomendei facer o Camiño de Santiago, a pé naturalmente, pero non por tramos dun par de días á semana, senón todo seguido, polo menos desde Roncesvalles. Eu inicieino en Saint-Jean-Pied-de-Port, e paréceme o mellor comezo, sobre todo facendo esa primeira etapa ata Roncesvalles pola ruta de Napoleón. A ascensión ós Pirineos por esa parte francesa é tamén inesquecible, e o mellor preám-bulo para iniciar un periplo que durante máis ou menos un mes te vai manter en suspensión fóra do mundo no medio do mundo.

Xa dentro do canon común, a miña terceira recomendación foi para a Alhambra de Granada. ¿Que lles parece a vostedes a oferta?