ANTIGO LAZARETO

                                                Por Pura Tejelo

 

                                                  ilustración de Lola Fernández

Hoxe o mar metido nun recipiente de auga

sabíase vermello e salgado.

Ofrecinlle menta do sendeiro e un poema.

Asenteino na mochila

e leveino por riba  da praia

Entre as polas do antigo edificio

quedaban restos do parral que protexía o sol dos enfermos.

Deixei que remozara a súa memoria

e en silenzo voltamos polo rueiro do antigo  lazareto.

Desde o  faro deitou unha  mirada de infancia

rememorando o litoral baleiro.

Como cando secou o río

e  vimos o monstro xacente das súas entrañas

robles secos

a canle vedraña do leito

o piar afogado dun paxaro

os nenos perdidos

e  a vertixe da nada.

A lama desfigurada

o refugallo

o  arroto da noite

o duro alfinete das follas.

Un barco azul que era cobre

botou o pé sobre o litoral seco

e inclinándose bicou a memoria amada do mar.
         (De "A elegancia do século". Ed. Xerais 2017)