Por Pepe de
Rocaforte
Nin é tampouco cousa de
facer unha presentación innecesaria de Jonathan Swift, autor
sobradamente coñecido de “As viaxes de Gulliver” e de “Unha modesta
proposta”, cuxo título orixinal completo é “Unha modesta proposta para evitar
que os fillos dos pobres de Irlanda sexan unha carga para os seus pais ou o seu
país e para facelos útiles ó público”, onde o escritor propón que os labregos
irlandeses carentes de medios para manter a familia lle ofrezan os seus fillos
ós patróns arrendadores das leiras onde malviven con contratos leoninos, para
que eles coman a un prezo barato a carne dos nenos.
Curiosamente “As viaxes de Gulliver”, unha obra chea de
ironía e amargo sarcasmo, tivo e segue a ter gran difusión como lectura xuvenil
e mesmo infantil, gracias principalmente ás súas dúas primeiras partes, onde de
maneira máis moderada se relata a viaxe a Liliput, habitada por unha xente cuxa
altura non supera os quince centímetros, e a viaxe a Brobdingnag, terra
habitada por unha raza de xigantes de máis de vinte metros de alto, tanto homes
coma mulleres.
Pero o que me animou hoxe a escoller este tema é a cuarta
parte do libro, a viaxe ó país dos Houyhnhnms,
onde Gulliver se atopará cos Yahoos, unha subespecie de seres humanos
salvaxes e dominados polos peores vicios. E cos houyhnhnms, cabalos racionais,
cunha gran cultura, honestos, descoñecedores da mentira, para a cal non teñen
palabra definidora no seu idioma, e son quen gobernan o país e controlan ós
salvaxes yahoos.
Tróuxome esto á cabeza o xuízo que ó longo desta
temporada se vén celebrando en Madrid ós políticos independentistas cataláns,
porque no exemplar das “Viaxes de Gulliver” que teño na casa deixei subliñado
un día o seguinte parágrafo da cuarta parte, Viaxe ó país dos houyhnhnms: “[os
xuíces] son elixidos entre os máis hábiles avogados cando se volven vellos e
preguiceiros, e de tal modo loitaron toda a súa vida contra a verdade e a
equidade, que se encontran en fatal precisión de favorecer a opresión, o
perxurio e o fraude”.
Escrito en Inglaterra no século XVIII.
Ningún comentario:
Publicar un comentario