Coidados da memoria
Entre esa restra de coidados preventivos que
se seguían en distintas partes do país, chama a atención o de darlle ó recén
nado “a memoria”, consistente nunha cunca de viño do país no que se ferveu unha
moeda de cobre, como recolle Taboada Chivite, un remedio que facilitaría a
intelixencia do neno no futuro, aínda que segundo o etnógrafo había lugares en
que a moeda tiña que ser de prata. E aquí, temos que lembrar o costume dos romanos de poñerlle
unha moeda na boca ós finados para que cruzasen con ben as portas da Outra
Vida, así como o ritual que celebraban en Outubro co primeiro viño, en que
recitaban como medida profiláctica durante as festas das Meditrinas, en honor da
deusa das vides, aquilo de: bebo o viño vello,
bebo o viño novo, e así cúrome das enfermidades vellas e das enfermidades novas.
Tampouco
se podía trasladar ó recen de casa durante a noite, se non se lle metía entre a
roupa un anaco de pan ou un dente de allo, e na zona da Limia, téñennos contado
que non se podía trasladar a un neno a través do río, se non se lle poñía entre
a roupa unha pedra do seu lugar de orixe, para que non se esquecese ou perdese
a memoria; o que nos lembra a lenda do esquecemento, de cando Décimo Xunio
Bruto quixo cruzar o Limia, e os seus soldados se negaban convencidos de que
aquel era o río do esquecemento.
Ningún comentario:
Publicar un comentario