Instituídos no ano 212 a.C., para conxurar os
perigos xurdidos da Segunda Guerra Púnica, motivados polas fames, pestes e
andazos dela derivados, acabaron por converterse nuns xogos anuais, a celebrar
sobre o doce de xullo, para invocar ó deus contra as feridas, as lesións e
tamén a escaseza de comida que a contenda contra Anibal provocaba, sacrificándolle años brancos e un touro coa
cornamenta dourada.
E deste festexo podemos entender que
permanecen en Galiza e no mundo cristián herdeiro de Roma, multitude de
invocacións a santos como san Bieito, o día once, contra as afeccións cutáneas
ou a san Paio de Morás contra tumores e traumatismos, con romaxe no primeiro
domingo de xullo, pois el mesmo os sufriu na corte de Abderramán III, onde foi
despezado e os seus restos, traídos anos máis tarde a terra cristiá, foron
quedando en multitude de santuarios entre Córdoba e Tuí, e el convertido nun intercesor coa divindade para arredar as doenzas derivadas de roturas, golpes, mazaduras ou cortes.
Ningún comentario:
Publicar un comentario