Por
Pepe de Rocaforte
Sucédeme con certa frecuencia, e a
todo o mundo lle pasará o mesmo, de empezar a matinar sobre unha cousa calquera
e pouco a pouco ir derivando ata chegar a un punto en que me sorprendo a min
mesmo pensando en algo ó que non sei como cheguei.
É o que me acaba de suceder ó longo destes
días, antes de me poñer hoxe a escribir. Empezou a cousa a outra semana coa
vila portuguesa de Peniche. Nesa miña colaboración anterior citaba de pasada as
illas Berlengas e por aí se iniciaron os encadeamentos. O das illas, unha vella
teima miña, xa o toquei aquí hai cousa de seis meses. Agora o de Peniche, as
Berlengas e as ondas atlánticas, fíxome vir á memoria Irlanda, o cal me levou
pola súa vez a un libro de Javier Reverte, “Canta Irlanda”, unha lectura moi
recomendable, onde ese excelente autor de libros de viaxes fai un repaso a
costumes, historia, literatura, paisaxes e cidades irlandesas.
Neste libro entre outras moitas
interesantes cousas Reverte fala con admiración da película de John Ford “O
home tranquilo”. Como xa a tiña medio esquecida, seguín a súa recomendación e
volvina ver. Non é das miñas favoritas e ó meu parecer o paso do tempo pésalle
moito máis que a outras da mesma época e anteriores. Pero o enfrentamento nun
combate homérico entre o ex-boxeador Sean Thornton e Willy Danaher, o irmán da
muller con quen Thornton quere casar, levoume a outro tema tamén tratado aquí:
o das novelas onde aparece un combate deste tipo.
A conta desoutra miña colaboración
de hai cousa dun ano falárame entón un amigo dunha novela non citada por min,
na cal ocupaba un lugar relevante un combate que se saía moito dos patróns
habituais, e recomendábame a súa lectura. Non a lin entón, pero acabo de facelo
agora. A novela, curta, titúlase “A balada do café triste” e a súa autora é
Carson McCullers, de quen nunca nada seu caíra nas miñas mans, se exceptuamos a
película “Reflexos nun ollo dourado”, baseada noutra novela súa.
Debo confesar a fascinación que
sentín nada máis empezar a ler esta historia de soidade, de tristeza, de
necesidade de amor, nun lugarexo perdido do Sur norteamericano, que ben se
podería situar entre o Macondo de García Márquez e a Yoknapatawpha de Faulkner.
Nesta aldea unha muller, miss Amelia, diante da expectación de todos os veciños
do pobo, vaise enfrentar nun combate impresionante ó seu ex-marido, Marvin
Macy, recén saído do cárcere, quen chega disposto a disputarlle o café-tenda-almacén
do cal é propietaria.
Direi que lin case dun tirón esta
novela e desde hoxe entrou a formar parte das miñas lecturas favoritas. E o
combate entre miss Amelia e Marvin Macy pasará tamén a ocupar un lugar de
honra, ó lado do marabilloso relato do combate puxilístico entre Bowen e Burke,
na novela de Dinis Machado, “O que diz Molero”, de que xa falei na outra
ocasión.
Naturalmente a miña recomendación de
lectura é escusado dicirlla.
Ningún comentario:
Publicar un comentario