A Osa Maior

Cando miramos ó ceo e vemos a Osa Maior, que aquí entre nós coñecemos como “O Carro” e noutros lugares como “o Cullerón” poucos sabiamos a tremenda historia que encerra.

Parece ser que aló nos tempos en que Zeus andaba polo mundo poñéndolle os cornos á súa esposa Hera, disfrazado coas roupas e peles de Artemisa, conseguiu enganar e seducir a Calisto, unha fermosa ninfa que xa o di todo co seu nome, pois que traducido ó noso idioma significa algo así como “a máis fermosas entre todas as mulleres”. Unha ninfa que fixera votos de castidade, e polo que a mesma Artemisa, deusa protectora da caza e especialmente sensible con aquelas que renunciaban a xacer con varón, a tiña como dama de compaña.

Como queira que fose, Zeus, o tipo que máis disfraces usou para lograr as súas conquistas, pois que el en por si nunca tiña éxito nin coa súa propia esposa Hera, segundo se deduce das crónicas da época, deixouna preñada e de tal preñez naceu un neno chamado Arcas; e tal foi o cabreo que colleu Hera cando o soubo, que na vez de repudiar do esposo que ciscaba fillos polo mundo como un sementador grans, botou toda a súa furia contra a seducida doncela, e daquela Zeus, temeroso de que a ofendida esposa provocase unha desgracia, deu a Arcas en adopción e  transformou a Calisto en osa.

Pero Hera, argallante como era, descubriu o disfrace da amante do seu esposo, e insistiu en Artemisa para que a liberase de tal oso, e tal foi que a deusa da caza lle deu morte á súa dama de compaña. 

Pero aínda hai unha versión moito máis tráxica e menos difundida. Aquela que di que Arcas, aprendeu co seu protector a arte da caza, e un día, andando polo monte, encontrouse con súa nai convertida en oso. A nai, coa alegría quixo abrazar ó seu fillo, e o fillo, pensando que era unha fera que se botaba sobre el, matouna dun disparo de frecha.