xoves, 25 de xaneiro de 2018

VIRXES NACIONALISTAS



Por Pepe de Rocaforte
            Volvémonos ver envoltos nestes días nas reviravoltas arredor da constitución do goberno catalán, algo que me fai pensar en Michel Ende e a súa “Historia interminable”. Pero, por Deus, non quero falar deso, xa hai xente abondo e con moito mellor, e maior, coñecemento de causa, para tratar do asunto.
            O que pasa é que o tema tróuxome á cabeza outra cuestión á cal se me ocorreu chamar das Virxes Nacionalistas. Ou tal vez resulte máis explicativo: “das Virxes belixerantes no referente ás relacións entre países fronteirizos”.
            Vén ó caso que así como os cataláns, polo menos os independentistas, non queren ser españois, aquí ó lado, en Portugal, temos á Virxe do Almortão, que segundo nos informa Jose Afonso, tampouco quere ter nada que ver (e neste caso puntualiza máis) cos castellanos.
            Nesa peza, de letra e música popular, cántase:
                                    Senhora do Almortão,
                                    ó minha linda raiana,
                                    virai costas a Castela,
                                    não queirais ser castelhana.

            E agora que a transcribo decátome de que quen fala non é a Virxe, senón o devoto cantor. A Senhora do Almortão, prudente, non di nin si nin non, o cal tamén podería interpretarse como “quen cala, concede”.

Outro caso, este que non ofrece ningunha dúbida, é o español, no cal se nos informa de maneira inequívoca do pensamento da Pilarica, quen por certo foi pioneira nunha forma de expresión da santidade na que acadaría o punto culminante o chamado San Simeón (ou Simón) Estilita. A Virxe aragonesa seica se expresaba así:

La Virgen del Pilar dice
que no quiere ser francesa,
que quiere ser capitana
de la tropa aragonesa.

Así de claro. E fai moi ben esta Virxe, porque os franceses xa teñen a súa en Lourdes, que aínda tratándose da mesma persoa, gasta outro look e semella máis milagreira.
            Agora, como sucede case sempre, unha cousa lévame a outra: ó caso das mulleres que coa súa intrepidez superan en valentía ós homes e lle dan a volta a situacións de previsible derrota militar, converténdoas en vitorias heroicas, caso de María Pita ou Agustina de Aragón. Pero esto será mellor deixalo para outra ocasión máis ó caso.

Ningún comentario:

Publicar un comentario