Por Pepe de
Rocaforte
O outro día remataba o
comentario sobre as festas do Nazareno na Pobra do Caramiñal e a subida á
Curota a lle facer unha visita á figura pétrea de Valle Inclán, pensando
proseguir hoxe coa aportación dalgunhas ideas, non moi brillantes (máis ben
nada brillantes), con vistas a fomentar un pouco máis o turismo na ría de
Arousa e arredores.
Para me inspirar decidín
botarlle unha ollada a algunhas páxinas de internet que tratasen temas
similares e comecei por mirar referencias sobre a vila de Kotor, na República
de Montenegro, que me viñera á memoria vendo pasar unha banda de música polas
rúas en festas da Pobra.
Entre as cousas que vin
chamoume a atención un artigo de hai un par de anos en “La Vanguardia” no cal
se alertaba dos perigos que podería implicar unha gran afluencia de visitantes,
temerosos os montenegrinos de que empezase a lle suceder algo parecido ó que
lle está pasando, cen quilómetros máis ó norte, á cidade croata de Dubrownik, a
onde hoxe en día algunhas guías de turismo desaconsellan a visita por causa,
entre outras, da ocupación masiva das súas rúas e monumentos pola avalancha
turística, cos encordios que eso representa para nativos e visitantes.
Cando alí estiven, á
parte das incomodidades causadas pola aglomeración de persoal, Dubrownik deume
unha imaxe de impostura, de decorado teatral, moi fermosa, si, pero falsa, sen
vida, ou cunha vida tamén de decorado. E os veciños de Kotor temen un destino
similar para a súa vila nun futuro próximo.
Segundo estimacións do
ano 2009, Kotor ten arredor de mil catrocentos habitantes e os viaxeiros dos
grandes barcos de turismo que arriban a diario ó seu porto andan polos vinte
mil, xente que chega pola mañá, abarrota as rúas, e ás seis da tarde xa está
marchando. ¿De que pode vivir o pequeno comercio nunha localidade así?
A construción nova, ademais de cara, resulta
en xeral deprimente ó lado dos edificios da época da dominación veneciana; os
alugueres de locais comerciais dispáranse dun xeito incontrolado e moitos
comerciantes vense obrigados a cerrar as súas tendas porque o produto das
vendas non da xa nin para pagar a renda do local, o que non deixa de resultar
triste nunha poboación que recibe diariamente tal cantidade de turistas, que só
entrarán nalgún restaurante ou nun local onde comprar chilindradas de recordo,
obrigando ós restantes negocios a pechar ou reconverterse en tendas de souvenirs.
Á vista desto, cambio de
idea e non proporei ningún plan de fomento turístico para a ría de Arousa. Non
son un influencer, nin moito menos, pero non quero que alguén me poida
acusar dunha mínima colaboración en semellante asunto.
Ningún comentario:
Publicar un comentario