Por Pura Tejelo
Quen puidera adonarse
do tempo
do aliño dos preparativos, do lamio nutriente dos
asados.
Trala porta entornada
das cacerolas brillantes
a branca cebola encerada
envolvía os aros en fino celofán.
A terca largura da cenoria
agardaba a súa
frívola nudez.
Que culinaria sensatez a do allo apiñocado en carnosas lúas
tan picante e literario
saciador de barrigas en sopas servido.
Gornicións de fabiñas gabeantes , reparadoras de fondas
cabalgadas.
Aliñamento de belicosos guisantes uniformados
como bolas de canón,
leitugas de frunce
verde pálido.
Concerto harmonioso de sabores.
Quen puidera adonarse do tempo!.
Escrutada na físgoa do forno
en riguroso e turnado portádego
a apetitosa e pérfida berenxena abríase en mollo de bechamel.
Ningún comentario:
Publicar un comentario