Por Pepe de Rocaforte
Uns días
antes destas últimas festas un amigo comentoume que andaba a voltas coa idea do
guión para unha longametraxe sobre Man de Camelle e pedíame as informacións que
eu lle puidese aportar sobre a súa vida. Explicábame que tal como o imaxinaba,
a forma máis axeitada para desenvolver a historia parecíalle a dunha película
de debuxos animados, onde da man do relato da vida dese home en Camelle trataría
de abordar unha “historia” da Alemaña onde Man vivira antes de recalar na Costa
da Morte.
Finalmente
comentoume que, ó menos polo de agora, para el rematara o asunto porque a
produtora para a que traballa opinou que a idea de facer debuxos animados non lles
semellaba facedeira, por careceren de experiencia nese campo.
Entre
tanto andei dándolle voltas ós papeis e gravacións de audio que conservo (por
certo en bastante mal estado a estas alturas) relacionadas con Man e entre
outras pequenas cousas de escasa valía (pola miña culpa como investigador, enténdase)
encontreime cun parágrafo onde o home me falaba da súa obra. Pareceume tan
fermoso que non me resisto a reproducilo.
Dicíame
Man: "Eu son como un camelo. Un camelo que leva sobre o lombo un tapiz
delicado, fermosísimo. Outros camelos levan leña enriba das súas xorobas,
fardos de mercancías, transportan homes. Eu levo enriba ese tapiz, unha obra de
arte que pode resultar atractiva ou non. Pero o tapiz non son eu, eu só son o
camelo que o transporta mentres vai tripando cos seus pes a area ardente do
deserto..."
E aquí vénme á cabeza a opinión
doutro amigo, segundo quen a historia de Man a partir da súa chegada a Camelle
non ten maior interese. En todo caso, para el, o único interesante sería
afondar na súa vida na Alemaña e nos outros países por onde andou antes de vir
dar aquí.
Non son do mesmo
parecer, pero gustaríame coñecer algunha outra opinión ó respecto.
Ningún comentario:
Publicar un comentario