xoves, 5 de xaneiro de 2017

Canto de Reis na illa de Madeira



     
         
     Como galano de reis para todos os seguidores deste caderno, aquí tedes un grupo de persoas de Cámara de Lobos, na illa de Madeira, que en certa ocasión me sorprenderon cantando os Reis  polas rúas. Un costume que na nosa Galicia está practicamente perdido, restrinxido só a pequenos grupos de nenos adestrados por algún profesor sensibilizado cos feitos culturais que nos son propios. Pero aquí non, aquí son as mesmas xentes do pobo, que saen sen maior pretensión ca continuar un antigo costume.
     Aínda que o vídeo está feito cunha cámara de afeccionado e con toda a improvisación de quen é sorprendido de súpeto por esta espontánea manifestación cultural, no que a penas se escoitan as voces, e o son non é todo o bo que sería de desexar, pode dar idea do que vén sendo esta expresión cultural que, para os interesados, seguro que poden atopar algunha páxina mellor gravada en YouTube, tanto de terras portuguesas como galegas.
     Menos espontánea, é estoutra que disfrutamos fronte á catedral do Funchal.

1 comentario:

  1. Francisco acabas de me facer lembrar os tempos da miña infancia. Algunha vez tamén eu fun cantar os Reis, eramos rapaces, vestiamos a roupa de todos os días, non nos acompañabamos de instrumentos. Tratei de lembrar a letra dalgún daqueles cantares e só me vén unha á cabeza, que ademais paréceme un híbrido de Nadal-Reis. As estrofas que lembro dicían máis ou menos:
    San José e maila Virge
    camiñaban pra Belén
    iban cantando nos Reices
    cantémolos nós tamén.
    San José iba moi triste
    porque iba polas montañas
    a Virge iba contenta
    co seu fillo nas entrañas
    Aquí encóntrome cun espacio en blanco de unha ou dúas estrofas, nas que os viaxeiros chegan ás murallas de Belén:
    Abre las puertas, puertero,
    puertero de puertería.
    Estas portas non se abren
    hasta que amaneza el día.
    Estas puertas se han de abrir
    que quere parir María.
    Logo volvo ter outro espacio en blanco para rematar finalmente cos máis coñecidos versos do
    Cantámolos Reices do quiquiriquí...

    ResponderEliminar