O mes de
setembro sempre foi un mes para agradecerlle ás divindades os bens concedidos.
As Virxes dos Milagres ou dos Remedios, da Cabeza, a Barca de Muxía, a santa
Eufemia de Arteixo, o Nazareno da Pobra, o san Campio e outros moitos que fan
resoar as bombas de palenque en cada rincón da nosa xeografía, son festexos de
recoñecemento e gratitude. Pero tamén de preparación para o vindeiro inverno,
facendo fincapé naqueles problemas que teñen que ver coa mente.
Espantar o
diaño en forma de atados de pelo ou ofrecer os exvotos que lembran a cura
outorgada, son manifestacións propias deste mes en que os días xa se acurtan,
os cereais xa están recollidos ou en proceso de recolección, e as casas e os
corpos deben prepararse para un tempo no que os males do frío van estar sempre
presentes.
Quizabes o
Nazareno da Pobra leve en si esa expresión de corresponder e de satisfacción
que se pide no devoto que se veu favorecido coa intervención do santo,
ofrecéndolle o mesmo cadaleito que se portaría se el non atendese a petición
de axuda contra unha grave enfermidade.
Pero aínda
temos aí o Migueliño.
Ningún comentario:
Publicar un comentario