A Virxe do Carme nos petos de ánimas

   

         Desde que a Virxe se lle apareceu a Simón Stock no monte Carmelo, ofrecéndolle o seu escapulario coa promesa de que aquel que morrese con el ó pescozo non sufriría as penas do purgatorio, o escapulario carmelita, consistente nun simple anaco de hábito da orde, converteuse en amuleto protector. Sen embargo, houbo que agardar ós reformadores da orde, a Tereixa de Xesús e Xoán da Cruz, para que as promesas e virtudes da posesión de tal escapulario se popularizasen, sobre todo entre aquelas profesións de risco, como os mineiros, quen por traballar tan nas profundidades da terra temían que a desgracia os collese máis próximos do inferno ca do ceo. E daí pasou a ser amuleto dos mariñeiros, por razón semellante, sen embargo, a Virxe do Carme non aparece como patroa de ningunha parroquia mariñeira ata ben entrado o século XX.  Nótese que os patróns das parroquias mariñeiras acostuman a ser apóstolos que tiñan por profesión a pesca.

            Pero unha imaxe que aparece con frecuencia, é a da Virxe do Carme, salvando almas das chamas do purgatorio en grande cantidade de esmoleiros e petos de ánimas espallados por toda a xeografía galega, abundando estes en terras arredadas das ribeiras mariñas, facendo así, máis universais as virtudes do escapulario.