martes, 2 de setembro de 2014

Vulcano en setembro.




Setembro é un mes de agradecementos e de pedirlle ás divindades a necesaria protección de cara ó vindeiro inverno,  por iso as virxes dos milagres, e dos remedios convocan ós romeiros nestas datas, xunto cos santos protectores contra o meigallo, o tangaraño, os endemoñamentos e outros males semellantes que teñen máis que ver con tolerías de crentes ca con enfermidades de paisanos.
            Pero este tamén era o mes que os romanos dedicaban a Vulcano, e como este era un pouco retorcido xa desde pequeno, por medo a que quen os tiña que protexer do lume tamén o causase, por se lle daba a tolería, os seus templos estaban fóra dos muros da cidade.

            E dicimos que era revoltoso e atolondrado porque xa de pequeno era tan enredante que seu pai Xúpiter arreoulle unha labazada que tirou con el do Olimpo abaixo, polo que quedou coxo de por vida, e a partir daí aprendeu o oficio de ferreiro, con tanta maña, que entre as súas obras están as armas do invencible Aquiles e os raios que fabricaba para que seu pai dispuxese deles como arma arroxadiza. Pero aínda sendo coxo, andar sempre enferruxado polo fume e o carbón da fragua, casou coa máis fermosa deusa da antigüidade, con Venus, quen, con todo, lle poñía os cornos con Marte. Pero esa é outra historia.

Ningún comentario:

Publicar un comentario