Aproveitando que os donos marcharon
para a aldea (ainda hai xente que ten aldea!) e que o munisipio anda a faser
ruido cas obras da rua ao pé noso (esperemos que non só ruido) e utilisando o
moito que aprendín nos meus anos de albanel ou pedreiro (enxeñeiro en paro por
Cambre… quero disir Cambridge), que foron case todos os da miña axitada vida
laboral… pois iso, desidinme a levar adiante o que tiña longhas noites
arghallado.
Si, a construsión foi o meu, por
sorte xubileime antes da burbulla, que se non… aínda así, o meu problema ven da
nesesidade de me apartar da vivenda conxughal, por iso non houbo cartos para
duas e non habendo pais que me aturasen, aquí me tedes de okupa… Pensar que
todos eses anos tiven unha ocupasión desente… claro a que aghora teño é unha
okupasión, que é outro significado de ocupar: unha cousa é okupar e moi outra
ocuparse, nonsí? Os ghramáticos a estes verbos chámanlle a un activo e ao outro
reflexivo, ou algho paresido… onde van os meus cativos coñesementos escolares,
os sinco aniños que tal cursei!
Aghora tamén me ven á cabesa o de
tantos millóns de compatriotas –compatriotas desta patria que é o mundo todo-
que nin de okupas poden exerser e isto contando que foron eles os ocupados:
meus coitados, por aí siscados en tendas, ben diferentes ás de campaña que se
dedican ao puro praser… por máis que eu maldito o praser que tirei a única ves
que nunha desas carpas durmín… as costas malladas foi o que tirei, abofé!
Pois toda esa maré humana en todas
as latitudes, fuxidos das gherras máis diversas, unhas desatadas por fanatismos
relixiosos, outras por ambisións económicas, e tamén polas duas sinrasóns
xuntas… ai! Que peniña de seres humanos que somos…
Bó, a todo isto non vos contaba,
enghedellado nestas cavilasións supostamente ideolóxicas, o que fixen
(aproveitando que… etc.): pois o que fixen foi un buratiño, máis ou menos
cadrado, de unha cuarta por banda… para ver o mar! Toliño estou cas vistas!
Leghal, leghal non será, pero creo que aos donos do conventillo os favorese
–non deixa de ser unha mellora-, e évos un xeito de lles paghar o teito que me
fasilitan.
Aghora teño que rematalo ben
rematadiño, cousa de que a augha do longho inverno non se coe por ninghunha
reghandixa! Comprométome, por estas sardiniñas en conserva da Illa, que ando a
catar nestora.
Ningún comentario:
Publicar un comentario