VERSOS AO XEITO POPULAR

 por ANDRÉS TERRA

Cando estaba máis que canso

Vello Xan Pobo Galego

De tanta miña-terriña-

Gaitiña-bombo-muiñeira…

Un galego empoleirado

Chegou daló da Meseta,

-destes que chaman Galiza

Ao caldo ao lacón con grelos

Á queimada e á langosta

Ao pulpo e máis aos percebes

Ao chalé (que con ser tal

Está-pero-non na Terra)

Con motora incorporada

No portiño dalí perto.

E pola boca ceibou

Un discurso deste xeito:

“Coyuntura-compromiso-

Concomitancia-incidencia-

Extratipo-plusvalía-

Inflación-bum y chequeo-

Apertura-asociación-

Subdesarrollo-reserva-

Potencial-infraestructura-

Erradicación-baremo-

Autopista-siderúrgica-

Celulosa e iberpuerto…”

E levando a man à pucha

Cun riso inda que el máis vello,

Rosmou meu tio Xan Pobo:

“Xa te entendo, xa te entendo…”

(1975)