ESCRITORES DEPORTISTAS

Por Pepe de Rocaforte

            Animado pola lectura dun traballo de Xosé Pérez Mondelo, a quen agradezo o seu comentario posterior, escribía o outro día sobre autores de libros relacionados co fútbol. Para hoxe ocórreseme tratar de escritores que foron anteriormente deportistas. Non sei de moitos, pero aí van os que me veñen á cabeza.

            O primeiro é Jenaro Talens (Tarifa 1946). Foi atleta destacado, corredor de 100 e 200 metros lisos, internacional coa selección española de atletismo entre 1967 e 1969. De Talens comentábame un amigo, tamén atleta, que coincidiu con el nalgunhas concentracións da selección española, que era un rapaz calado, tímido e moi amable. Doutor en Filoloxía Románica pola Universidade de Valencia, onde foi profesor, estaría logo na Universidade Carlos III de Madrid, e na Universidade de Xenebra, onde se xubilou en 2011.

            Talens, de quen unha miña familiar me confirma hoxe a súa amabilidade e simpatía, é autor dunha considerable obra ensaística, traductor e, especialmente, poeta. Foi finalista do Premio Nacional de Literatura nos anos 1985, con “Tábula rasa”, e 1988, con “El sueño del origen y la muerte”. A súa obra poética completa ata 2006 está recollida nos volumes “Cenizas del sentido” (1989), “El largo aprendizaje” (1991) e “Puntos Cardinales” (2006), publicados por “Cátedra”. Quen estea interesado nos seus poemas pode acceder a unha escolma pulsando aquí

Alfredo Conde

           Outro atleta escritor é Alejandro Gándara, nacido en Santander en 1957, pero criado en Ciudad Rodrigo, onde viviu ata 1974, en que cunha bolsa da Residencia Blume se trasladou a Madrid. Gándara foi campión de España de 1500 metros, profesor na Universidade Complutense e actualmente director académico da “Escuela contemporánea de Humanidades”. En 1984 publicou a súa primeira novela, cunha forte carga autobiográfica: “La media distancia”, historia dun mozo corredor de medio fondo. Cando a lin pareceume encontrar unha certa dureza no seu estilo, seco e cuns aires de superioridade que me fixeron perder o interese por el. Leva publicadas actualmente varias novelas máis, ben acollidas pola crítica. Entre elas sinalarei “Ciegas esperanzas”, Premio Nadal 1992, e “Últimas noticias de nuestro mundo”, Premio Herralde 2001.

            Finalmente: Miguel Pardeza naceu en La Palma del Condado (Huelva) en 1965. Foi xogador de fútbol no Real Madrid e no Zaragoza. Como internacional xogou o Campionato Mundial de 1990. Pardeza escribiu a súa tese doutoral sobre César González Ruano e é autor de varios libros de ensaio.

            Buscando datos sobre el encontrei unha entrevista feita non hai moito polo arteixán Antón Castro, a cal me fixo lembrar que Castro escribiu sobre fútbol en máis dunha ocasión. Concretamente teño na memoria o conto “A radio e o ídolo”, incluído no volume “Vida e morte das baleas”, e tamén un texto sobre o seu paisano Arsenio, que agora mesmo non son capaz de localizar. Paréceme que debeu ser publicado noutro libro seu, este en castelán.

            Volvendo a escritores deportistas, entre os galegos non lembro ningún que acadase a importancia deportiva dos tres anteriores, pero a modo anecdótico citarei a Alfredo Conde, quen na súa adolescencia practicou, con non moita dedicación, o atletismo nas carreiras de medio fondo.

            Posiblemente haxa algún outro por aí, pero ou non me vén á memoria, ou non sei del.