Recibo da
amiga e etnnólaga checa, Veronika Měrková, unha serie de fotos e noticias sobre
o tempo que o cristianismo chama de advento, esas semanas previas ó Nadal, e
sobre o Nadal mesmo, das que hoxe presentamos esta mesa de noite boa, onde se
amosa por debaixo a palla que nos lembra a pobreza de Xesús e sobre ela aquelas
cousas que desexamos que non nos falten ó largo do ano, distintos manxares
entre os que non falta o leite de cabuxa. Tamén se poñía unha machada para invocar a forza. É unha curiosidade propia do seu
país: a Árbore de Nadal colgada do teito e posta do revés, nunha rexión onde o
cristianismo se impuxo, seguramente, con máis intransixencia, e para non
evitar radicalmente o costume precristiá da árbore da vida como fonte de
fartura e benestar, permitiron que seguise colocándose pero de forma oposta a
como nace na natureza e a como na maioría dos países temos por costume colocar.
Ningún comentario:
Publicar un comentario