Aínda que Osiris é unha divindade de
orixe exipcia, no século II a.C. foi introducido o seu culto en Roma, onde cara
o final do mes de outubro lle celebraban un festexo coñecido como o Achádego de Osiris. Que se prolongaba
ata o día catro do mes seguinte.
Esta divindade, que merecía o culto que
nas ribeiras do Nilo lle facían por ser o deus que lles ensinou ós nativos o
cultivo da vide e os secretos da agricultura, tiña tanto aprecio entre os
devotos, que seu irmán Seth, envexoso, con artes malignas fixo que entrase
nunha caixa onde o pechou, arroxou ó Nilo, aproveitando unha crecida e a posterior
inundación das terras baixas e logo aínda o despezou para que o seu corpo nunca
máis volvese a ser un.
Pero tras moitos días de procura, cando
as augas se retiraron facendo fértiles as terras antes asolagadas, a esposa do
deus, Isis, encontrouno e foi recuperando os anacos do seu corpo, de maneira
que, alí onde algún devoto quería erguerlle un templo ó benigno ser, a partir
dun cacho de corpo recompoñían o resto da súa persoa con cera e o deus cobraba
vida para os devotos. O deus resucitaba
así en cada templo.
Pero por se houbese dúbida sobre se a
resurrección de Osiris era real ou ficticia, unha vez recuperado e refeito o
corpo, Isis fornica con el e nace de tal xuntanza Horus.
Ningún comentario:
Publicar un comentario