Un rodamento de pedra

                                 

Hoxe vén caer nas miñas mans esta foto dun aparello de tecnoloxía enxebre. Tratase dun rodamento que, como podedes ver, nada ten de semellanza coas caixas de bolas que coñecen todos os mecánicos, nin co deseño dun aparello destes que, destinado a reducir a fricción nos eixes, xa deseñara Leonardo da Vinci aló polo Renacemento. Este é un rodamento, tamén chamado "ovo" ou "grilo" que estivo en uso ata non hai máis de cinco anos nun muíño arteixán. É o rodamento que separa o pé da roda que ha de xirar para converter o gran o fariña, e como vedes é de seixo, unha pedra máis dura ca de gran ou de lousa, con esa cabeza redondeada que nos pode falar das moitas voltas que soportou sobre outra pedra tamén de seixo chamada "ra" ou "cuncha", dos moitos contos que escoitou, das moitas noites de muiñada nas que participou, pois, como sabedes, unha noite no muíño, unha noite non é nada, unha semaniña enteira esa si que é muiñada. Moita fariña, digo eu.