mércores, 12 de febreiro de 2014

A cadeira de santa Baia ou Eulalia


Lápida funeraria
As aves seguen centrando a simboloxía e a iconografía nestes días, teñamos en conta que a pomba como representación da alma do finado xa era común entre os exipcios, e cando santa Escolástica morreu (un 10 de febreiro), desde a súa casa subiu unha pomba ó ceo. E igualmente, cando santa Baia ou Eulalia expirou, tamén da súa boca saíu unha pomba que subiu ó ceo. Eran as almas das finadas camiño da gloria.




Pero máis aló das aves, santa Baia ten un culto moi estendido asociado á fertilidade, empezando polo mesmo milagre exercido durante o seu martirio, cando estaba atada a unha cruz baixo a que se prendeu unha fogueira, e de súpeto unha nevada apagou o lume. Precisamente unha nevada, que como di o refrán “ano de nevadas ano de fornadas”, identificándose así como o abono caído do ceo.
Como queira que sexa, santa Baia ten asociada á súa haxiografía unha pedra en Chamín (Arteixo), chamada a "cadeira da santa", onde din que foi "parida" a santa, unha pedra cunha oquedade orientada a leste, o que nos fai supoñer que era un lugar onde se facían antigos ritos de fecundidade.

Ningún comentario:

Publicar un comentario