Todos nos lembramos de san
Brais cando a gorxa nos dá algún problema, sobre todo neste tempo frío,
propenso ós catarros, pois foi el quen curou a un cativo que se afogaba cunha
espiña, e por iso, para lembrarnos que a súa especialidade está na gorxa,
acostuma a representarse agarrando, tocando ou sinalando o pescozo coa man.
Pero san Brais, a quen
invocamos no día tres, tamén é o santo que, para arredar o culto romano a
Luperco, o deus protector contra o lobo, foi quen camiño da prisión tivo a
solicitude dunha boa muller que se lle queixou de que o lobo lle levara o
bocariño que estaba criando, e entón el fixo que mesma fera, arrepentida, llo
fose devolver á casa daquela, co que esta, agradecida, foi visitalo á cadea levándolle
a cachola do porco, unha vela e unha bola de pan, e hoxe en día, como costume
que se perde no pasado, no seu día bendícese o pan, nalgúns lugares pans especiais,
e velas con forma de U que se colocan ó redor do pescozo, como se facía en san
Paio de Antealtares (Santiago), onde o sancristán imploraba a fórmula: “Que san Brais che libre do mal da garganta e
de todo mal”.
Ningún comentario:
Publicar un comentario