LUCES NO SERÁN

Por Pura Tejelo

                                                                       Ilustración de P. Losada

O ceo,  un teito rosáceo
como  nun  cuarto de nena.

Paredes de irregulares cumes
afondan a veiga
no transcurso do río.

Unha cadencia de chopos desarborelados
cadros inconscientes na hora extrema
sobresaen da  lámina esluída.
Luces  inesperadas
xorden dun lixeiro insomnio.

Tras  o  balcón da lumieira        
barrotes de ferro  penduran
                                 dunha sombra negra  que cae.

Vai  perdéndose o roibén  cincento
e un lume novo  acende  os  furados da  noite.
                                                      (De Diálogos da Montaña e o sol)