luns, 4 de maio de 2015

Consellos a unha embarazada (e VII)



O bautizo prenatal

           E finalmente, cando se teme algún perigo que impida que o neno poida nacer (aínda despois de que nazan pitos e cuxos na casa), xa porque a nai non logrou ningún fillo en anteriores embarazos, ou xa porque teme que algunha enfermidade lle afecte ó crío, aínda queda o remedio do bautizo prenatal, ou o bautizo ó neno cando aínda está no ventre da nai.
            Un bautizo prenatal ten un poder apotropaico indiscutible, e debe facerse ás doce da noite, e nun cruce de camiños ou nunha ponte que teña algunha imaxe santa nel ou preto, tal un cruceiro nun dos lados, evitando sempre que mentres se agarda ou efectúe o rito pasen animais, pois daquela queda invalidado todo o ritual e haberá que volver ó día seguinte.  E a muller debe ir acompañada, a ser posible de varóns da familia, aínda que tamén poden ir mulleres, cunha pota onde haxa auga recollida en sete fontes diferentes, muíños ou regatos. E agárdase á primeira persoa que pase, porque esa persoa que trae a casualidade representa a fortuna, e invítase a participar no bautizo preguntándolle. “¿que se lle fai ós presos?”, ó que o camiñante ha de responder “libéranse”, e entón dáselle unha tesoura para que corte unha cinta atada sobre o ventre da embarazada, e logo con esa auga bendícese o ventre “bendígote no nome do Pai do Fillo e do Espíritu Santo, para que se arrede o mal desta criatura”, e os anacos da cinta e os restos da auga bótanse ós catro camiños da encrucillada ou a ambos lados da ponte, segundo o caso.
            De no cumprir estes requisitos ou non pronunciar as palabras ó dereito o bautizo non vale e haberá que volver outro día.
            Esperemos que con estes consellos que a nosa tradición nos reserva, a miña amiga Amparo leve un bo embarazo, e máis adiante xa lle contarei das precaucións a ter en conta de cara ó parto e ós primeiros momentos do recén nado.

Ningún comentario:

Publicar un comentario