Sendo Prado semella lóxico que dun prado saíse a estirpe, pois tal e como
nolo contan os cronistas e estudosos da nobiliaria galega, toda esta familia
procede dun infante que facendo gala de galantería acompañou a unha doncela a
un prado apartado onde o galán, convertido en fera, sen reprimir os desexos que
a beleza lle causaron, abalanzouse sobre a moza e usaron como leito de
procreación a herba mol. Tanto así, que non nos atravemos a dicir se o lema
escollído por esta nobre familia se refire a ese amor eufórico ou a outro máis
de lealdade patria cando toma para si a frase evanxélica recollida por Mateo:
“Anque me sexa necesario morrer contigo, non che negarei”.
Tal vez daí veña que non
se acaban de poñer de acordo os xenealoxistas en se o fondo do escudo ha de ser
verde como a herba ou dourado como o pracer, tomando por armas o león e
algunhas veces engadindo un pino. 
Ningún comentario:
Publicar un comentario