Sen dúbida, a súa posición no ceo foi a recompensa que tiveron por tan bos
irmáns e tan ben levados, e non tanto por acompañar a Xasón na procura do
vélaro de ouro. Pero vaiamos por partes e digamos primeiro que, aínda que se di
que eran xemelgos, a verdade é que son fillos da mesma nai pero de distinto
pai, pois Leda, a quen Zeus engaiolou facéndose pasar por un cisne, xaceu na
mesma noite co deus e co seu esposo Tindero. E os cativos naceron de cadanseu
ovo que a amorosa nai puxo, e polo tanto, aínda que un era fillo da divindade e o
outro era humano, tamén un era máis cauto nas obras o outro algo arroutado,
pero sempre tan amigos e inseparables que as arroutadas dun arrastraban ó outro.
En certa ocasión foron á voda dunhas curmáns súas, e cando as viron tan
fermosas pasaron de banquete e invitados e secuestráronas, acendendo a ira dos
noivos que, despois de perseguilos en desigual loita, déronlle morte a Cástor o
máis humano e vulnerable dos dous mentres que Pólux foi salvado por seu pai
para levalo á compaña das estrelas. De tal maneira que, mentres un pasaba a
morar no Hades, ou outro moraría no Olimpo, separados para sempre. Pero como
eran irmáns moi ben levados, Pólux pediulle a seu pai que lles permitise
permanecer xuntos, e por iso a constelación pasa medio ano no ceo e outro medio
baixo a liña do horizonte.
Eles foron os que aplacaron unha tormenta que ameazaba con impedir a viaxe
dos argonautas na procura do vélaro de ouro, cando apareceron sobre as súas
cabezas unhas luces que co cristianismo pasarían a tomar o nome de “luces de
san Telmo”. E tamén eles, moito antes de que o apóstolo Santiago o fixexa,
aínda despois de mortos, en máis dunha ocasión viñeron ó mundo para loitar ó
lado dos seus devotos montando un nun cabalo negro e outro nun branco contra
inimigos case sempre máis numerosos.
Ningún comentario:
Publicar un comentario