Cada dous de maio, os suízos celebran á súa patroa
dos bibliotecarios, santa Viborada.
Á morte de seus pais, ela e seu irmán acolléronse
ó amparo da abadía de Saint Gall, onde dedicou o seu tempo a encadernar libros e a atender ós enfermos que, segundo as crónicas nos relatan, curaba de
maneira un tanto milagrosa. Unha actividade que non era apreciada por todos pois,
acusada de graves delitos contra a fe foi condenada a sufrir unha ordalía. Por sorte para
ela, superou a tal e puido seguir levando unha vida máis ou menos tranquila.
Cansa do mundo e dos seus problemas decidiu
facerse ermitá, pero convencérona par que seguise nunha cela do seu convento,
exercendo aquilo que mellor se lle daba, encadernar libros e atender enfermos.
Pero tamén se fixo famosa por posuír o don da profecía, adiantando vindeiros
acontecementos que o resto dos seus coetáneos non intuían.
Un día tivo unha visión e advertiu de que os húngaros
ameazaban a súa terra, recomendando que agochasen os libros da biblioteca de
Saint Gall, para apartalos da súa furia e do seu lume, e que os paisanos, monxes e monxas se refuxiasen nos montes. Sen embargo ela decidiu quedar a rezar
por eles, e alí a encontraron os invasores que lle fenderon a cabeza
dun machadazo.
Foi canonizada por Clemente II no ano 1047 e considérase
que foi a primeira muller elevada ó santoral, patroa de bibliotecarios e, segundo
algúns tamén dos clubs de lectura.
Ningún comentario:
Publicar un comentario