luns, 5 de maio de 2014

CORREDOR VERDE



Por Pura Tejelo

                                                                                                     Marisa Rodríguez
Corredor pendurado na inmensa luxuria verde do val
Eu paseaba descalza  por el as suores da sesta
Gladiolos abafados durmiñaban zunidos de abellas.

Os cuartos achegados recollían o silencio

A longa galería era transparencia de luz intensa e calor
                               
Fun parte da figueira que agatuñaba o mixo
Dos recantos cómplices dos primeiros segredos
Dun soño perdido nun espello infantil de aldea.

2 comentarios:

  1. E a casa da nosa avoa.Sen subida. Que tempos!

    ResponderEliminar
  2. Desque nacemos andamos polo mundo, desvalidos buscando no tempo a infancia, como unha época dourada, de inocencia e despreocupación, que se identifica co paraíso. E buscámolo no espazo: en calquera rincón do atlas agárdanos uns metros cadrados de felicidade.
    Non son palabras miñas, son de José Antonio Mesa Toré, poeta malagueño, co que estríamos a maior parte de nós de acordo. Eu tamén,

    ResponderEliminar