Pregarias a santo Antón

         

                        Santo Antón, santo Antoniño

                        santo Antón o cacholeiro,

                        casei polo santo Antón

            volvín á casa solteiro.

Así que xa sabedes, mulleres que isto ledes, non confundir ó santo dos animais co santo dos galáns.

Como sabedes, hai unha confusión manifesta entre o santo Antón Abade, ermitán do século III e o santo Antonio de Padua, freire franciscano do século XIII; e para evitar confusións innecesarias, a voz popular advirte en verso, desde o momento no que o varón, o mozo ou o galán que necesita da súa axuda lle lembra ó animal que lle serve de atributo:

 Santo Antón, santo Antoniño,

             dáme forza no carallo

             coma ó porco no fociño.

            É evidente que, quen tal cousa lle pide a un santo, ou anda moi necesitado ou é un bruto.

            Tamén polas terras castelás se invoca ó santo das mozas e se confunde co dos animais para logo lamentarse a moza do home que lle tocou, , talvez por ter demasiada presa e non agardar ó mes de xuño para facer o pedido en condicións:

            Le pedí a san Antonio

             un mozo como un castillo

            me engañé de santo y dióme,

            una bestia por marido.

            Claro que, aquí, a confusión é máis doada de entender, porque tanto o santo do 17 de xaneiro como o do 13 de xuño teñen o mesmo nome.