Por
Pura Tejelo
Caín, onde está o teu irmán Abel?
Xénese-4,8
A NOITE COS SEUS PEITOS NEGROS
maquillaba a apariencia cruel do bosque
aquel inverno de luces perdidas.
Hansel abandonara a súa irmá,
vagando como un caín entre a podalla das primeiras árbores.
Mais un fino fío unira para sempre os orfos:
cada vez que ela suspiraba
el xacía morto atravesado por un lóstrego que lle azoutaba o peito.
Tres días tardaba en erguerse.
Tres días á intemperie e á fame.
Gretel medrou e venceu á súa pírica prisión
e, aínda co ferinte sabor do chocolate e o caramelo nos beizos,
buscou o irmán
para regresar á patria.
Atopouno nunha desas mortes na valgada ladeada,
perto dun lago mísero no que saciaba a febre.
Xuntos voltaron dunha historia de ausencia e terror,
collidos das mans, degrañando frangullas,
como antano.
Gretel detivo a caída do mozo
mentres durou a maldición.
Un fermoso cisne sobrevoaba o lago sen recoñecer a tristura dos nenos
que lían un conto fraternal de final feliz.
Xénese-4,8
 |
| Marisa Rodríguez |
maquillaba a apariencia cruel do bosque
aquel inverno de luces perdidas.
Hansel abandonara a súa irmá,
vagando como un caín entre a podalla das primeiras árbores.
Mais un fino fío unira para sempre os orfos:
cada vez que ela suspiraba
el xacía morto atravesado por un lóstrego que lle azoutaba o peito.
Tres días tardaba en erguerse.
Tres días á intemperie e á fame.
Gretel medrou e venceu á súa pírica prisión
e, aínda co ferinte sabor do chocolate e o caramelo nos beizos,
buscou o irmán
para regresar á patria.
Atopouno nunha desas mortes na valgada ladeada,
perto dun lago mísero no que saciaba a febre.
Xuntos voltaron dunha historia de ausencia e terror,
collidos das mans, degrañando frangullas,
como antano.
Gretel detivo a caída do mozo
mentres durou a maldición.
Un fermoso cisne sobrevoaba o lago sen recoñecer a tristura dos nenos
que lían un conto fraternal de final feliz.
Ningún comentario:
Publicar un comentario