Por Pepe de Rocaforte
O francés Georges Polti resumiu
nunha lista as 36 situacións posibles como argumento dunha obra dramática,
resumo extensible a calquera outra peza de creación literaria. Para quen lle
interese, a lista pódese atopar facilmente en internet.
Aceptada a proposta de Polti, non
será estraño vermos en toda nova lectura reminiscencias máis ou menos
explícitas de calquera obra anterior. A semana pasada comentaba como
“Intemperie” me trouxera á memoria “O deserto dos tártaros”. Hoxe sucédeme algo
parecido con outra lectura, a de “Terra sonâmbula”, de Mia Couto, unha
excelente novela, por certo. (A información nas orellas do libro dinos que un
xurado na Feira Internacional do Libro de Zimbabue destacouna como unha das dez
mellores novelas africanas do século XX).
Estaba, xa digo, lendo e gozando coa
obra do mozambicano, cando as historias que esta historia me contaba
retrotraéronme a “Cien años de soledad”. Ó meu ver, Mia Couto reelaboraba en
clave de Mozambique a novela colombiana de García Márquez. Tal vez non sexa una
opinión correcta, tal vez non se trate de nada parecido, pero sentino así.
E á vista de nos últimos tempos
calquera libro novo traerme fatalmente á memoria a lembranza dunha lectura
anterior, pensei que mellor me será volver a aqueles textos que me encantaron
anos atrás. Neles, en cada revisión, case sempre leva un a alegría de descubrir
algún atractivo antes inadvertido.
Algo sempre novo e mellor, penso e
poño por caso as obras de Álvaro Cunqueiro, ese soberbio fabulador,
desenvolvendo sen esforzo, tamén sen alardes, a súa incrible imaxinación para á
volta de cada lectura facerme sentir arrolado coma nos brazos envolventes da
música de Johan Sebastian Bach mentres liña a liña continúo a facer máis e máis
descubrimentes felices e inesperados.
Ningún comentario:
Publicar un comentario