Febreiriño corto

Aquí está este novo mes, o febreiriño curto, cos seus días vinte e oito, que se durase máis catro non quedaba can nin gato. Un mes con nome dun dos deuses do averno, deus da morte, porque este é un dos meses máis mortíferos do ano, pero tamén da purificación dos corpos, sobre todo cando chega ese ritual marabilloso das Lupercais que nós adaptamos ó noso Entroido, e a igrexa ó Carnaval. Aquela á festa de honra á natureza, de pedirlle pola rexeneración dos campos, estoutra o desenfreo previo á Coresma, ó xaxún e á penitencia. Dúas festas que coinciden nun tempo pero teñen distinto significado. Un mes no que as aves anuncian a vida e serán o símbolo central destes primeiros días, tanto no santoral como na tradición popular, mentres agardamos a entrada da primavera.