Entre os curiosos esmoleiros que atopamos por Galicia
adiante, saíndo de Begonte camiño de Cospeito, e case no límite do municipio,
atopamos este dedicado a san Vitorio, un santo que ten capela en Damil, a onde
os romeiros acoden a facerlle festa na fin de semana anterior ó 14 de maio, para
pedirlle a curación das afeccións da pel, sobre todo a sarna, e saúde para os
mozos que han (habían) de cumprir o servizo militar.
A imaxe que se garda no esmoleiro fala por si soa da
devoción popular, onde máis importante que a beleza é a presencia do santo. E
se ben non podemos asegurar a cal dos moitos santos con tal nome pertence, optamos
por dous candidatos: o de Le Mans e o de León, porque do de Le Mans leva o
hábito de diácono e do de León a palma do martirio e os lirios da pureza.
Sabemos do primeiro que viviu no século V, e din as
haxiografías que era un subdiácono, casado e pai dun cativo, que en certa
ocasión se atopou con san Martiño de Tours, quen tendo vacante a sede episcopal
de Le Mans, lle propuxo a el ocupala. E e dito e feito, no mesmo día que el
tomou ós hábitos, a súa muller entrou nun convento e o seu fillo foi bautizado.
Do de León, cóntase que era un dos moitos fillos que tivo
san Marcelo, e que durante a persecución de Diocleciano foi torturado e
condenado a morte por decapitación xunto con dous dos seus irmás.
Sexa un ou sexa outro, algo bo deben facer para que se
lle teña tanta devoción.
Ningún comentario:
Publicar un comentario