Por
pura Tejelo
![]()  | |||
| Ilistración de Lola Fernández | 
Ese movemento grácil da grega  esmorecendo a luz.
Atemperando  na escuridade as insensateces que transcorren
durante as   xornadas de duros combates.
Ese momento elevado
solitario en que decide deixar atrás 
o contínuo desterro  no que vive.
A distancia que vai desde o pole que  fraxilmente desprendido
trasládase, valioso
a enxendrar outra vida
caíndo 
delicioso
 e grave 
nun cáliz curvado.
A man quebra nos seus dedos pechados 
e pensa:
-Quen poidera retornar.

Ningún comentario:
Publicar un comentario