E Venus
fíxose madura. Os seus devotos pedíanlle axuda para encontrar a fermosura ou
para mantela, e iso sempre é unha sorte se a tal perdura co paso dos anos; pero
indo máis aló como a fermosura da paso á xerminación e á procreación, acabouse
asimilando a súa protección á procura dunha boa descendencia, espellada en que
dela vén a árbore xenealóxica da que saíu Xulio Cesar, pasando polo mesmísimo
Eneas, pai fundador do que logo había de ser Roma, e por iso acadou o adxectivo
ou apelido de Genetrix.
Con
todo, e como símbolo da sorte, permanece en Galiza a idea de asociar ó luceiro
da alba, o planeta Venus, coa idea de que segundo por onde sae adivíñase o
camiño que hai que seguir para encontrar terras farturentas o que lle dá o
apelativo de estrela panadeira. E tamén por iso, a esa divindade celeste, en
Cervantes (Lugo), tíñase por costume ofrecerlle unha bóla de pan cada vez que
se cocía no forno, deixándoa no antepeito dunha fiestra que dese a leste.
Ningún comentario:
Publicar un comentario