O KORRUNTXO DO OKUPA

Fonte con granadas en Granada

Posto a perder o tempo, que a un okupa vello coma min lle sobra, este dia deume por xoghar cos topónimos universais que deron lughar a palabras comúns tanto en ghalegho coma en castelán.

Así, temos vocablos referentes á roupa, polo que se ve, os máis abondosos neste tema, que van desde a AMERICANA ata o ASTRACÁN (da sidade rusa, pel do becho homónimo que hoxe parese ter pasado á historia); desde as BERMUDAS (das illas) ata o CASIMIR (de Cachemira), desde as HAVAIANAS ata o XERSEI (de Jersey), desde a HOLANDA (tea de prestixio na antighidade) ata o MAHÓN (outra tea ben máis ordinaria), desde a PRUSIANA ata a SAHARIANA (senllas prendas), e que disir dos TEJANOS (de Texas) ou “jeans” … e pódese incluir aquí o BALDUQUE (de Bois-le-Duc), termo moi burocrático e arcaico, pero que este okupa cheghou a utilisar na ofisina sinistra de Ghinea, pois os balduques eran as sintas vermellas que ataban os legaxos.

Non fican moi lonxe as palabras alimentisias, como CHILE (pemento), DAMASCO, GHRANADA, XAPONÉS, PARAGHUAIO, PAVÍA, PEXEGHO (pérsico, de Persia) ou TANXERINA… Tamén o FRANKFURT e a HAMBURGHESA (ambos alemáns), a LOMBARDA, a MASEDONIA, a MAHONESA ou BAIONESA (os franchutes pretenderon cuñar esta versión, total, os de Mahón xa tiñan a tea antedita…), porque os da Baiona de Ghalisia nunca tal reivindicaron… e máis a MILANESA e o SANDUICHE (das illas Sandwich)…

Un pasiño máis e aí temos as beberaxes: que se o CUBALIBRE (con ghrande cargha ideolóxica, quen o diría), a GHRANADINA, o MOKA (sidade arábiga) ou a XENEBRA…

Xa noutros campos ou eidos, aí tedes os bailes ou dansas tradisionais, tales o CHOTIS (de scotish, escosés: os nacionalistas madrileños, que vaia se os hai!, vanme odiar, diside que non me van ler) ou a HABANERA, as MALAGHEÑAS e SEVILLANAS ou as POLCAS e POLONESAS (ambas referidas a Polonia)…

Tamén están os que, en lughar de bailar prefiren pasear en BERLINA ou, o colmo, en LIMUSINA (de Limoges, disque). E os hai tan requintados que ghustan de se colocar baixo o BALDAQUINO (de Bagdad, pasando polo italiano antigho, ghrasiñas, Papá Ghúghel!), a me evocar outro que eu ben me sei, que se pirraba por ir baixo o palio…co cual acabamos meténdonos nas arabideses, tales como ARABESCO, CORDOBÁN, DAMASQUINADO ou MARROQUINERÍA… Por máis que, aghora me inteiro, o nome Córdoba ven dos tempos romanos, anteriores, pois, aos arábighos.

Para variar un algho, aí están as cores BORDÓ (de Bordeaux), PRUSIA e SIENA, como os animais CANARIO, CARIOCA ou FLAMENGHO.

Relasionado co foghar temos a porselana chamada CHINA (co chineiro para ghardala), as persianas VENESIANAS e ROMANAS…

E apenas me resta falarvos das BENGHALAS (que os portugheses tamén extenden a serto tipo de bastón), o POTOSÍ (outra antighualla) ou a TURQUESA, esa presiosísima pedra presiosa, valla a redundansia; ou, para contrarrestar, o semento PORTLAND, outra palabrecha fora de uso… E os SIAMESES?

Espero correcsións e aportes de máis palabriñas destas características, amén.