Por
Pepe de Rocaforte
Dedicado ó Gran Wyoming
Hoxe, oito de marzo, “Día da muller traballadora”, ou
mellor dito: “da Muller” (non hai que facer distingos, sobre todo agora co paro
que padecemos), debo confesar o orgulloso que me sinto de ser cidadán dunha
autonomía gobernada por un partido como o que nos goberna.
Non é para menos, este ano a Xunta de Galicia, e máis
concretamente a Secretaría de Igualdade, decidiu celebrar como se merece unha
data da importancia da de hoxe. Baixo o lema “Con mulleres, hai Galicia”, organizou
un acto no cal como figuras animadoras interviñeron nada menos que Nucha e
Mucha, “As Cantareiras de Ardebullo”. Xa sabedes a quen me refiro: estas mesmas daquí
Debo felicitar ós promotores/as de tan excelente idea e
propoño un merecido premio para eles/as. ¿Que tal por exemplo ascendelos/as a
Madrid, ó equipo de goberno estatal? ¿Decatádesvos de canto coa súa imaxinación
non serán capaces de facer alí estes cráneos privilexiados?
Xa os estou vendo no Ministerio do Exército, poño por
caso, preparando a celebración do Día das Forzas Armadas ilustrada cunha
representación a cargo de Carlos Floriano nos monólogos de Gila, naquelo de “Oiga,
¿hablo con la guerra?”, seguida da proxección de “Sopa de ganso”, dos Irmáns
Marx. ¡Xenial!
Canta
alegría me dá saber que na nosa terra hai xente tan orixinal e con tanta
capacidade para nos tocar a fibra sensible. Vivan Feijoo, Rueda e os seus mariachis
que a tal altura nos elevaron.
Pero a cousa non vai quedar aí. Se este ano o lema é “Con
mulleres, hai Galicia”, para o ano próximo preparan outro mellor: “Con mulleres
pásalo que te cagas”. Como estrelas invitadas xa se anda en tratos coas
reinonas do carnaval de Las Palmas. Vai ser un exitazo e ós profetas do non xa
se lle poden ir inflando coma balóns de baloncesto. Xa o dixo Monago, outra
lumbreira do PP, o de Paco e Curro: “É que esa xente non ten sentido do humor”.
Ningún comentario:
Publicar un comentario