Petar cunha chave na porta, ou a chave
convertida en aldraba, posta a disposición dos visitantes pero tamén ó criterio
dos moradores. Eis o poder da chave que abre pero tamén pecha, por iso os exipcios
usaban aquel símbolo da cruz ansada que abría as portas da eternidade e que por
transmisión e asociación simbólica chegou a converter a nosa chave en elemento
apotropaico e forza protectora.
Como
elemento preventivo úsase a chave da igrexa en distintos rituais para evitar
enfermidades, porque así
como franquean os camiños do ben e pechan os do mal, tamén serven para curar, e
funcionan como profiláctico contra os andazos, usándose incluso, a chave dalgunha
igrexa posta ó lume, para cauterizar as feridas dos mordidos por can rabioso. Nas lendas e haxiografías
témolas nas mans de san Pedro para abrir as portas do ceo ou nas de Hécate para
abrir o camiño do Máis Alá. Tamén ás mulleres que van parir se lle pon unha chave
sobre a barriga, para facilitar o parto e ós moribundos unha chave entre as
mans, para facilitarlle o tránsito pola Outra Vida.
A chave abre as portas polas que se accede á verdade da
vida pero tamén reclúe ó maligno, como anuncia o Apocalipse, cando fala do anxo
que traerá a chave do abismo para encerrar o mal.
Ningún comentario:
Publicar un comentario