O Samain e Todos os Santos

            

            Na tradición celta hai tan só dúas estacións: o verán e o inverno, marcadas cada unha por unha data significativa, o Samaín (vocablo gaélico que se traduce ó inglés por Halloween), que marca o principio do inverno e o Cetmaín que marca o principio do verán..

            Á marxe das novas interpretacións que estamos vendo no noso país, que teñen máis de importación que de tradición, o Samain era unha celebración que coincidía con este primeiro de novembro, e cando as distintas tribos celebraban as súas asembleas e comidas rituais, lembrando as lendas asociadas a tal festexo, tal a do heroe que, en chegando esta data fica inmóbil durante todo o inverno, agardando a chegada do verán para volver á actividade, ou a do rei que pasa o inverno na completa ignorancia, ata que vén o verán. Lendas que á fin, nos falan da

inactividade da vida, da natureza que agarda ó medre dos días para volver a florecer, e que no fondo gardan esa relación simbólica co Achadego de Osiris, e asemade coa nosa celebración da Festa de Todos os Santos e Fieis Difuntos, que fala da esperanza dunha nova vida tras a morte.