Orión era, fillo de Poseidón, guapo e ben formado, que
presumía de bo cazador e de ter todas as mozas que quixese.
Casou, como era de agardar, coa máis guapa da contorna,
pero como era moi fachendosa e se quixo comparar con Hera, a esposa de Zeus,
foi castigada cunha morte prematura.
Máis unha vez viúvo, Orión non dubidaba en percorrer
fiadas e muiñadas, e así atopou a outra moza (herdeira dun pazo real) con quen
tras unha noite de festa e borrachera, aínda que ela non quixese entroulle ó
dormitorio, onde o atopou o pai, apresouno e condenouno a quedar cego e
abandonado nunha praia onde un oráculo lle dixo que recuperaría a vista poñendo
os ollos cara a nacenza do sol.
Xa curado, volveu Orión ó seu oficio de cazador sen
perder as mañas de conquistador de doncelas, e unha noite de lúa atopou a unha
moza no bosque, e tamén quixo posuíla, sen decatarse que era a mesma Artemisa,
a deusa da caza, quen o ver as intencións do mozo e que non daba polo aviso
para que a deixase, apurroulle un escorpión xigante que, tras longa
persecución, mordeuno e matouno.
Logo Zeus, puxo a Orión no ceo en forma de constelación e
ó escorpión ó outro lado, para que pola eternidade aquel houbese de estar
fuxindo do arácnido.
Ningún comentario:
Publicar un comentario